Δημοσιεύσεις στα Ελληνικά

Ο εργοδότης της έσχατης προσφυγής ως θεσμικό όργανο για αλλαγή

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, η δυνατότητα της πρότασης του εργοδότη της έσχατης προσφυγής να επιτύχει πλήρη απασχόληση και σταθερότητα τιμών έχει συζητηθεί εκτενώς στη βιβλιογραφία. Η ανησυχία, ωστόσο, για το εάν ο εργοδότης της έσχατης προσφυγής παράγει μακροοικονομικά οφέλη αλλά με την προσφορά χαμηλόμισθων θέσεων εργασίας που δεν οδηγούν πουθενά και οι οποίες αποτελούν περαιτέρω δυσφήμηση των ανέργων έχει λάβει ελάχιστη προσοχή. Στο πλαίσιο αυτό, το σημαντικό χαρακτηριστικό του ρυθμιστικού αποθέματος του εργοδότη της έσχατης προσφυγής έχει παρερμηνευθεί ως ένα υδραυλικό σύστημα που δίνει μεγαλύτερη προτεραιότητα στην μακροοικονομική σταθερότητα από τα οφέλη του προγράμματος για τους ανέργους.

Η εργασία αυτή υποστηρίζει ότι αυτοί οι δύο στόχοι δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενοι, και το πράττει μέσα από μια επανεξέταση της εμπειρίας της Αργεντινής με το σχέδιο Jefes και την επακόλουθη μεταρρύθμισή τoυ. Το σχέδιο Jefes είναι το μόνο άμεσο πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας στον κόσμο, το οποίο διαμορφώθηκε ειδικά στο πλαίσιο της πρότασης για τον εργοδότη της έσχατης προσφυγής που αναπτύχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όσον αφορά την μακροοικονομική σταθερότητα, η εργασία επιθεωρεί μερικά από τα βασικά σταθεροποιητικά χαρακτηριστικά του εργοδότη της έσχατης προσφυγής που έχουν προταθεί στη βιβλιογραφία, αν και το σχέδιο Jefes δεν είχε σχεδιαστεί ως ένα πρόγραμμα για εγγυημένη απασχόληση χωρίς όρους. Το σχέδιο Jefes έκανε επίσης σαφές ότι τα δημόσια προγράμματα απασχόλησης μπορεί να έχουν μια μετασχηματιστική επίπτωση σε επίμονα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, όπως η φτώχεια και η ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Οι γυναίκες—μακράν η μεγαλύτερη ομάδα που επωφελήθηκε από το πρόγραμμα—ανέφεραν ότι προέκυψαν σημαντικά οφέλη από το σχέδιο Jefes για τις κοινότητες τους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, και κυρίως για τις ίδιες.

Η εμπειρία της Αργεντινής δείχνει ότι τα προγράμματα άμεσης δημιουργίας θέσεων απασχόλησης που προσφέρουν εργασία με βασικό μισθό διαθέτουν μια μοναδική ικανότητα να ενδυναμώνουν τα άτομα που συμμετέχουν και να υπονομεύουν τις επικρατούσες δομές που παράγουν και αναπαράγουν τη φτώχεια και τις ανισότητες μεταξύ των φύλων. Επειδή τα δύο τελευταία προβλήματα είναι πολυδιάστατα, ο εργοδότης της έσχατης προσφυγής δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πανάκεια αλλά ως ένα σημαντικό εργαλείο πολιτικής που μετριάζει τις επιπτώσεις που προκύπτουν από τα προβλήματα της φτώχειας και της ανισότητας των δύο φύλων. Η εργασία εξετάζει στοιχεία από έρευνες που βασίζονται στις αφηγήσεις γυναικών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Jefes προκειμένου να αξιολογήσει τις δυνητικά μετασχηματιστικές πτυχές της πρότασης του εργοδότη της έσχατης προσφυγής.