Δημοσιεύσεις στα Ελληνικά

Στην εργασία αυτή, η ευρωκρίση ερμηνεύεται ως το τελευταίο επεισόδιο της κρίσης του χρηματιστικού καπιταλισμού. Αναλύονται τα κύρια χαρακτηριστικά του χρηματιστικού καπιταλισμού για τις 11 αρχικές χώρες της ευρωπεριοχής και, συγκεκριμένα, η αυξανόμενη ανισότητα στην κατανομή του εισοδήματος και οι αυξανόμενες ανισορροπίες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζεται η ευρωκρίση και οι αντιδράσεις οικονομικής πολιτικής εκ μέρους των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των ευρωπαϊκών θεσμών. Δείχνουμε ότι από το 2010 επικρατούν πολιτικές αποπληθωριστικής στασιμότητας, με αποτέλεσμα μαζικές απώλειες στο πραγματικό ΑΕΠ. Έχει υπάρξει σχετική βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα των τιμών στις χώρες υπό κρίση, αλλά ταυτόχρονα σημαντικές και επίμονες ανισορροπίες στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Έχουν προκύψει μειώσεις στην αναλογία του δημοσιονομικού ελλείμματος προς το ΑΕΠ, αλλά από την άλλη μεριά η αναλογία του ακαθάριστου δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ ακολουθεί ανοδικές τάσεις. Τέλος, υπογραμμίζουμε ότι υπάρχει κίνδυνος για περαιτέρω ύφεση στην ευρωπεριοχή ως σύνολο και αυξανόμενη απειλή για τελική κατάρρευση του ευρώ. Ως εκ τούτου, προτείνουμε μια εναλλακτική προσέγγιση μακροοικονομικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των βασικών αντιφάσεων του χρηματιστικού καπιταλισμού και τις ελλείψεις των ευρωπαϊκών θεσμών και στρατηγικών οικονομικής πολιτικής, ιδίως την απουσία (1) ενός θεσμικού οργάνου που θα εγγυάται πειστικά το δημόσιο χρέος των κρατών μελών της ευρωπεριοχής και (2) ενός σταθερού και βιώσιμου χρηματοδοτικού μηχανισμού για τις ανισορροπίες στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.