Δημοσιεύσεις στα Ελληνικά

Υπογραμμίζοντας τις αντικρουόμενες ελπίδες και προσδοκίες μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα, το κείμενο αναλύει τον τρόπο με τον οποίον συνέβαλε αυτή η κατάσταση στη συνεχιζόμενη ευρωκρίση καθώς και στην αδυναμία της διαμόρφωσης στρατηγικών για την επίλυση της κρίσης στην ευρωζώνη. Η πραγματικότητα είναι ότι ενώ στην ουσία επικράτησε η γερμανική άποψη για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του ευρώ και για την κατάλληλη πολιτική που θα εφαρμόζεται στη ζώνη του ευρώ, οι γερμανικές αρχές δεν μπόρεσαν να δουν την ασυνέπεια στη στρατηγική πολιτική που χάραξαν: η δημιουργία ενός μοντέλου του οποίου η λειτουργικότητα προϋποθέτει ότι οι υπόλοιποι εταίροι της ευρωζώνης συμπεριφέρονται διαφορετικά δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσω του εξαναγκασμού να συμπεριφέρονται όλοι όπως η Γερμανία. Αυτή η θεμελιώδης παρανόηση έχει μετατρέψει τη Γερμανία στον κύριο ένοχο της κρίσης του ευρώ, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμη συνειδητοποιήσει τις συνέπειες των πράξεών της. Η Γερμανία έχει προσπαθήσει με κάθε τρόπο να εμποδίσει τη δημιουργία μιας «μεταβιβαστικής ένωσης», την οποία απεχθάνεται, αλλά η ίδια της η συμπεριφορά έχει κάνει αυτή την έκβαση αναπόφευκτη. Από την άλλη μεριά, η Γαλλία, έχοντας δει να απογοητεύονται οι δικές της ελπίδες για το ευρώ, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη, όπως και οι υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες, με την προοπτική μιας χαμένης γενιάς -- μια προοπτική η οποία υπονομεύει τη γαλλογερμανική συμμαχία με αποτέλεσμα να ενδέχεται να μετατραπεί σύντομα η ευρωζώνη σε πεδίο μάχης.