Δημοσιεύσεις στα Ελληνικά

Capital.gr, 21 Ιουνίου 2014. Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

Tα προγράμματα διάσωσης για Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία, κατά κύριο λόγο σχεδιάστηκαν για να προστατεύσουν το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και το ευρώ, παρά για να δώσουν λύσεις στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισαν αυτές οι χώρες, υποστηρίζει το Levy Economics Institute σε μελέτη του, την οποία υπογράφει ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας C. J. Polychroniou.

Σύμφωνα με τη μελέτη, τα προγράμματα διάσωσης απαίτησαν τεράστιες θυσίες από μεγάλο μέρος των πολιτών αυτών των χωρών, εξαιτίας των ριψοκίνδυνων πρακτικών που εφάρμοσαν οι τράπεζες και ο χρηματοπιστωτικός τομέας.

Την ίδια ώρα οι τράπεζες διασώθηκαν και η ευρωζώνη έγινε πεδίο δράσης για τους επενδυτές ομολόγων.

Η Ε.Ε και το ΔΝΤ από την πλευρά τους άσκησαν έντονη πίεση για μέτρα λιτότητας και δομικές μεταρρυθμίσεις στις υπό διάσωση χώρες, στο πλαίσιο μιας πεποίθησης (παρότι δεν υπήρχαν εμπειρικά στοιχεία για να την υποστηρίξουν) ότι αυτά τα μέτρα θα ενίσχυαν την εμπιστοσύνη, ώστε εν τέλει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να επιστρέψει η ανάπτυξη και η αύξηση της απασχόλησης.

Κατά την μελέτη, οι τρέχουσες συνθήκες στις τέσσερις χώρες της περιφέρειας υποδεικνύουν ότι τα μέτρα λιτότητας , οι δομικές αλλαγές και η ζητούμενη ανάπτυξη μέσω αύξησης των εξαγωγών, που επεβλήθησαν από τη Ε.Ε και το ΔΝΤ δεν απέφεραν αποτελέσματα.

Και ενώ τα δημοσιονομικά ελλείμματα αυτών των χωρών μειώθηκαν και τα εμπορικά τους ισοζύγια βελτιώθηκαν, τα δημόσια χρέη αυξήθηκαν δραματικά- σε μη βιώσιμο επίπεδο και για τις τέσσερις χώρες- και η ανεργία εκτοξεύθηκε σε καταστροφικά επίπεδα.

Ο κ. Polychroniou συνεχίζει αναφέροντας ότι ένα ακόμη αποτέλεσμα αυτών το πολιτικών ήταν η κατάρρευση του δημόσιου τομέα – δίνοντας έμφαση σε αυτόν της υγείας- ενώ αυξήθηκε κατακόρυφα η φτώχια και η ανισότητα μεταξύ των πολιτών.

Παρότι οι εξαγωγές γνώρισαν αύξηση λόγο της έντονης μείωσης των μισθών (αλλά όχι στην περίπτωση της Ελλάδας) βοηθούμενες από τις μεταρρυθμίσεις της Ε.Ε και του ΔΝΤ, αλλά και την αύξηση των ποσοστών ανεργίας, η εγχώρια κατανάλωση υποχώρησε σημαντικά.

Συγχρόνως άτομα ακαδημαϊκής εκπαίδευσης και υψηλές τεχνικές και επαγγελματικές γνώσεις, μεταναστεύουν μαζικά από τις χώρες τους ξαναζητώντας μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό.

Το θέμα της απασχόλησης στη Ιρλανδία είναι τόσο επιτακτικό -παρόλο η ενεργεία υποχώρησε στο 12%, κυρίως λόγο της μετανάστευσης των Ιρλανδών- ώστε η κυβέρνηση της χώρας, να προτρέπει τους πολίτες της να αναζητήσουν εργασία στο εξωτερικό.

Παρόλα αυτά, συνεχίζει ο κ. Polychroniou, η Καγκελάριος Μέρκελ και όλη η «νεοφιλελεύθερη χορωδία» στην Ιρλανδία αλλά και αλλού, τολμά να αναφέρεται στη διάσωση της Ιρλανδίας ως «success story».

Με αυτά τα δεδομένα η κρίση στην περιφέρεια της Ευρωζώνης όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά ενδέχεται να εντατικοποιηθεί στο εγγύς μέλλον, ιδιαίτερα όταν οι πολίτες αυτών των χωρών συνειδητοποιήσουν ότι το «παιχνίδι» είναι στημένο προς όφελος του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων.

Και για αυτό ακριβώς είναι σχεδιασμένες οι τρέχουσες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς είναι εις βάρος της αξιοπρεπούς διαβίωσης του μέσου πολίτη.


*Δείτε ολόκληρη την ανάλυση του Levy Economics Institute στα αγγλικά στη δεξιά στήλη "Σχετικά Αρχεία"