Δημοσιεύσεις στα Ελληνικά

Από το κακό στο χειρότερο

Σε ένα πρόσφατο κείμενο πολιτικής («A Decade of Flat Wages?») εξετάσαμε την εξέλιξη των μισθών από το 1994 και βρήκαμε ότι ενώ οι μισθοί αυξήθηκαν μεταξύ 1994 και 2002, ο μέσος πραγματικός μισθός από το 2002-03 είτε παρέμεινε στάσιμος είτε μειώθηκε. Η παρούσα μελέτη παρέχει μια πιο λεπτομερή ανάλυση της τάσης των μισθών, επικεντρώνοντας την προσοχή στις περιόδους μετά τις υφέσεις του 2001 και του 2007-09.

Πριν από την περίοδο 2002-03 υπήρξε συνεκτική ανάπτυξη των μισθών για τους μισθωτούς πλήρους απασχόλησης ανάμεσα σε όλες τις δημογραφικές. Ωστόσο, μετά το 2002-03 υπάρχει σαφής απόκλιση στις τάσεις των μισθών ανάμεσα στις διαφορετικές δημογραφικές ομάδες, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να βιώνουν πτώση των μισθών. Αυτό δεν αποτελεί μια βραχυπρόθεσμη πτώση των μισθών μεταξύ λίγων μεμονωμένων ή αριθμητικά ασήμαντων ομάδων. Σχεδόν τα δύο τρίτα του συνόλου των μισθωτών πλήρους απασχόλησης διαθέτουν μορφωτικό επίπεδο χαμηλότερο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται σε σύγκριση με τους μισθούς του ανώτερου επιπέδου το 2002. Οι εργαζόμενοι ηλικίας έως και 44 ετών, που αντιπροσωπεύουν πάνω από 38 εκατομμύρια μισθωτούς πλήρους απασχόλησης ή το 71,4% του συνόλου των μισθωτών πλήρους απασχόλησης στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2013, βίωσαν επίσης μεγάλη πτώση στην αθροιστική αύξηση των μισθών μετά το 2002. Όσον αφορά τις μισθολογικές ομάδες, αυτοί που ανήκουν στο χαμηλότερο 75% της μισθολογικής κατανομής βίωσαν πτώση των πραγματικών μισθών ενώ εκείνοι που βρίσκονται στην κορυφή της μισθολογικής κατανομής είδαν τους μισθούς τους να αυξάνονται, που είναι σαφές στοιχείο της αύξησης των μισθολογικών ανισοτήτων.

Δεδομένης της πτωτικής τάσης των πραγματικών μισθών για την πλειοψηφία των μισθωτών πλήρους απασχόλησης από το 2009, δεν θα πρέπει να αποτελεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι η οικονομική ανάκαμψη υπήρξε αδύναμη. Εν απουσία μιας πολιτικής του εργοδότη έσχατης καταφυγής, η ομοσπονδιακή και πολιτειακή πολιτική πρέπει να επικεντρώσει τις προσπάθειές της για την αύξηση των μισθών μέσω μέτρων όπως η προοδευτική φορολογική πολιτική, η αύξηση του κατώτατου μισθού, η εξασφάλιση της εφαρμογής των νόμων περί υπερωριακής αμοιβής και η δημιουργία ευκαιριών για τους πιο ευάλωτους εργαζόμενους.